....ไม่มีคำบรรยายมากนัก...สำหรับหลานคนนี้...
สัมผัสด้วยตัวเอง...แล้วจะรู้ว่า...ที่หลายๆท่านกล่าวมา...เป็นความจริงครับ
ผมมองดูแล้ว..เวลาหลานนั่งอยู่บนอาน..มีความมุ่งมั่นสูง...แววตาเต็มไปด้วยความตั้งใจที่เกินร้อย...
รับฟังคำที่พ่อสอนทุกอย่าง...และปฎิบัติตาม....และก็ทำได้ดีทีเดียวครับ
และที่ผมประทับใจก็คือ...การรู้จักแพ้รู้จักชนะ...ซึ่งหลานไม่ได้แสดงอาการอยากเอาชนะเพียงอย่างเดียว...
แต่แสดงออกเพียงว่า...ได้ขี่จักรยานและมากับพ่อ-แม่-น้อง...ก็มีความสุขแล้ว
หลังจากแข่งเสร็จ...ดื้อและซนเหมือนเด็กทั่วๆไป...น่าสนับสนุนมากๆครับ
ปล.ขอแซวหลานหน่อย...
เด็กอะไรไม่รู้...แข่งยังไม่ตื่นดีเลย...
แข่งเสร็จตื่นพอดี...มีแรงไปปั่นต่ออีกเป็นชั่วโมง...