สาวัดดีครับ ชาว BMX
ผมชื่อเล่น หนึ่งครับ เพราะเป็นลูกคนโต อายุก็ 38 ครับ ยังวัยรุ่นอยู่
ครับ มีภรรยา มีบุตร 2 คน หญิงล้วนครับ
อยู่ จังหวัดแพร่ มาตั้งแต่เกิด เรียน ร.ร เมธัง จนถึง ป6 แล้วมาเรียนต่อ ร.ร พิริยาลัย จนถึง ม.3 เลยมาเรียนต่อ
วิลัยอาชีวะแพร่ เรียนแผนก วิจิตรศิลป์ เพราะว่าเปนคนชอบวาดรูปสวย ( ชมตัวเองอีก ) เรี่ยนจนถึง ปี2 ก็โดนเชิญ
ออก ไม่ทราบเหมือนกัน
เลยมาเรียนต่อที่ กรุงเทพ เปนเด็ก พาณิชย์สีลม ที่ตอนนี้คงจะปิดไปแล้ว เรียนได้ถึง
ปี 2 ก็ออกเพราะว่า มันไม่ใช่ที่เราชอบ เลยมาเรียน เพาะช่างที่เชียงใหม่ต่อ ได้ ปี 2 ๆ นี่มันอถรรพ์ ไม่ทราบ ไม่
จบสักที เลยโดนคุณแม่ให้ไปอยู่กับน้องแม่ที่ อเมกา ชิคาโก เรียนไฮสคูล กับ น้องญาติ เรียนไปด้วยทำงานไป
ด้วย ทำอยู่ร้านอาหารไทย ก็ สนุกดี ได้เจอกับคนไทย คนเวียดนาม คนลาว ได้เรียนรู้ประสบการณ์ ต่างๆ เที่ยว
เรียนมั้ง โดดบ้างก็เรียนไม่จบ อีก เพราะว่าเอาแต่เที่ยวกับเพื่อน อยู่ได้ 11 เดือน คิดถึงแม่ เลยกลับมาเรียนที่
เมืองไทยต่อ ที่เชียงใหม่ เรี่ยน วิลัย LCC พาณิชย์ลานนา เสร็จ จากนั้น คุณแม่ได้เสียชีวิต เลยกลับมาช่วย คุณ
พ่อดูแลกิจการ ขายรถ ยี่ห้อนิสสัน ที่แพร่ และ ช่วยดูแลทำปั้มน้ำมันบางจาก และ โรงงานน้ำดื่ม กรีนดิว ครับผม...
แต่เรื่อง BMX ผมชอบตั้งแต่ป.3 ได้คันแรกเปน ไพโอเนี่ย สีแดง จาก นั้นก็ เปน สกายเวย์ ไทย ทั้ง 2 คัน สวย
มากๆ ต่อมาแม่ก็เอารถให้ ลูกน้องไปใช้ เพราะช่วงนั้นกำลัง เห่อ รถมอไซค์ คันใหม่เลยทำให้ลืม BMX ไปนาน
แต่ก็ยังอยู่ในใจเสมอ เลยพอมีเงินบ้างก็ซื้อ ช่วงเวลาที่หายไปในวัยเด็กกลับ คืนมาบ้าง โชคดีที่ ยังมีคนเล่น OS
BMX อยู่ รู้สึกดีโครตๆเลยครับ ยิ่งมีเวป OS อีก อะไรจะขนาดนั้น มีงาน มีทริปต่างๆๆ มันทำให้เราไม่รู้สึกแก่ น่ะ
ครับ
ก็มีแค่นี้น่ะครับ จริงใจสะอย่าง /ไมโคร/หนึ่งครับ
ซึ่งต้องขอขอบคุณ เจ้าของเวป คุณนะ ด้วยซึ่งทำให้เหมือนย้อนอดีตกลับมาอีกครั้ง ครับผม
เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม OS BMX เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
:-*ครับพี่น้องงงงงง