สวัสดีครับผมชื่อหนุ่ม เกิด 2513 ตอนนี้ก็เกือบถึงหลักสี่แล้ว จบ ม.6 สาธิตเกษตร ตรี ธรรมศาสตร์ โท จุฬา ปัจจุบันทำงานอยู่ในเครือซิเมต์ไทยมา 18 ปีแล้ว มาป้วนเปี้ยนอยู่ในบ้านหลังนี้ประมาณ 7 เดือนแล้ว วันนี้นั่งประชุมเรื่องที่เราไม่ค่อยรู้เรื่องก็เลยใช้เวลาให้เป็นประโยชน์เพื่อแนะนำตัวแก้ง่วงหน่อย
ผมได้ BMX คันแรกในชีวิตตอนเรียน ป.6 จำได้ลางๆว่าคันละแปดเก้าร้อยมั้งมั้ง ยี่ห้ออะไรก็จำไม่ได้รู้แต่ว่าไม่ดังเลย เป็นตัวย่อ T.P.C. อะไรทำนองนั้น พอเริ่มอ่านหนังสือมากก็เลยมีความอยากมากจึงเริ่มสะสมเงินค่าขนมแต่ละสัปดาห์ แล้วก็จะชวนแม่ไปเดินวรจกรอาทิตย์ละหนเพื่อซื้อของทีละชิ้นขึ้นรถเมล์กลับบ้านสบายใจ ร้านที่ซื้อประจำสมัยก่อนเป็นร้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามอาคารศรีวรจักรปัจจุบัน มีเจ๊ที่พูดไม่ค่อยชัดอู้อี้อู้อี้เป็นคนขาย
รถคันที่ 2 เสร็จออกมาสมใจตามที่กำลังจะมีตอนนั้นเป็น DB Turbo สีดำ ตะเกียบ TRX ล้อทอง ARAYA จานดูด TAKAGI แฮนด์ NITTO คอกบ SUGINO เอามาขับเล่นๆได้ประมาณปีนึงก็โดนขโมยขึ้นบ้านหอบเอาจักรยานไปพร้อมๆกับของในบ้านด้วย แต่โกรธมากตอนที่มันวางยาเบื่อหมานี่แหล่ะ
หลังจากนั้นก็ไปเห่อเล่นดนตรีกับเพื่อนๆซะมากกว่า จนมีอยู่วันนึงตอนเรียน ม.4ไปซ้อมดนตรีบ้านเพื่อน เจอจักรยานโทรมๆ ไม่มีล้อติดสติกเกอร์ Kuwahara อยู่ อยากได้มานานแล้วเลยขอซื้อต่อมาถูกๆ แล้วเอาอะไหล่ที่เหลือๆที่บ้าน บางชิ้นก็ขอจากเพื่อนๆมาที่เขาเลิกเล่นแล้ว ประกอบขึ้นมาเป็นคัน ขี่รับส่งเวลาแฟนมาหาที่บ้าน ให้แฟนนั่งหน้าบนเฟรมบนสยิวกิ้วดีครับ ตอนหลังพอเริ่มขัยรถเป็นก็ลืมมัน คนใช้เข็นไปเก็บในห้องเก็บของที่ไหนก็ไม่สนใจ
สุดท้ายเพิ่งมาค้นพบว่ามันจอดอยู่ในห้องใต้บันไดมากว่า 20 ปี เป็น Tange หัวใจไม่ใช่ Kuwahara ตอนแรกกะเอามาปัดฝุ่นแล้วเอามาขี่เล่นเฉยๆ สุดท้ายกิเลสในวัยเด็กก็กลับมาหลอกหลอนอีกครั้ง ทำให้ทุกวันนี้นั่งเฝ้าหน้าจอประมูลของ ได้มั่ง ไม่ได้มั่ง แต่มันส์ดี ถึงของบางชิ้นจะแพงจนคิดว่าตัวเองบ้าเช่น เบาะ Elina 4,600 บ. , Dia compe หน้าหลัง 8,000 บ. แต่ก็ช่วยไม่ได้ครับเพราะผมหาของในเมืองไทยไม่ได้เลย
สุดท้ายที่วนเวียนอยู่ในบ้านนี้มา 6-7 เดือน ก็มีทั้งความรู้สึกที่ดี และไม่ดี คละเคล้ากันไปครับ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดาในทุกสังคมอยู่แล้ว แต่มันก็ช่วยให้เราเรียนรู้นิสัยของคนแต่ละประเภทได้อีกเยอะครับ
Author