ขอบคุณครับป๋าวี...ที่นำภาพความสุขเล็กๆน้อยๆมาฝาก
วันนั้น..ก็ไม่ได้โดดเหมือนกันครับคุณต่อ...อยากๆอยู่เหมือนกัน...
แต่เห็นน้องๆและหลานๆสนุกสนานกัน...ก็มีความสุขแล้ว...ลืมเหนื่อยเลยครับ
งวดหน้า...เนินคงเข้าที่...จะขอลองฟื้นๆอดีตดูอีกสักครั้งครับ....
ขอบคุณหยาดเหงื่อทุกหยด...
ขอบคุณรอยยิ้มทุกรอย...
ขอบคุณ...เป็ดโภชนา...สำหรับท้องน้อยๆของพวกเราครับ
ค่อยๆทำกันไปเรื่อยๆ...ได้ออกกำลังดีครับ...อย่างน้อย...ก็ได้เป็นจุดพบปะสังสรรย่อยๆจุดนึง...
ที่ให้ความสุขได้เกือบๆครบครับ...ชอบวลีนี้ของป๋าวีจัง....
"....สนุกครับ...เฮฮาปาร์ตี้กันแบบสบายๆ...ได้สร้างสนามขึ้นมาเอง...โดดเนิน ปั่นเล่น พบเจอเพื่อนฝูง...ดื่ม..กิน..นี่แหละครับความฝันของผม....ไม่รีบทำตอนนี้..แล้วจะไปทำตอนใหนล่ะครับ..."และขอยืมคำคุณประสิทธิ์มาหน่อยนะครับ..."มิตรภาพสองล้อยั่งยืน"ครับ
โดน-โดน